od 2001 dla Was

bo każdy ma prawo do najlepszej obrony swych praw

Powrót do strony głównej

Powrót do artykułów

13 sierpnia 2022

Ogłoszenie upadłości po stracie pracy

Spośród wielu przyczyn mogących stanowić przyczynę ogłoszenia upadłości konsumenckiej, jedną z najbardziej istotnych jest utrata pracy. Jeżeli bowiem dłużnik pozbawiony jest źródła dochodu, bardzo łatwo może dojść do sytuacji, w której traci on możliwość regulowania swoich zobowiązań.

Utrata pracy a ogłoszenie upadłości

Przepisy obowiązującego prawa w sposób bardzo precyzyjny wskazują jakie są warunki ogłoszenia upadłości konsumenckiej. Może o nią wystąpić osoba, która:

jest niewypłacalna,
nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na tym tle powstaje pytanie, czy strata pracy objęta jest tym pierwszym kryterium?

Aby na nie odpowiedzieć, trzeba przeanalizować, co oznacza stan niewypłacalności.

Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Istnieje domniemanie prawne, że stan ten ma miejscy w wypadku, gdy opóźnienie w tym zakresie przekracza trzy miesiące. Chodzi więc w tym przypadku o sytuację, w której niezdolność dłużnika do spłacania swoich długów ma charakter trwały. Nie dotyczy to więc przypadku, gdy mają miejsce jedynie przerwy w regulowaniu swoich zobowiązań. Nie stanowi podstawy do stwierdzenia niewypłacalności przejściowy brak płynności finansowej, jeżeli jednocześnie dłużnik posiada majątek o wartości pozwalającej na pokrycie jego zobowiązań w przyszłości.

Musisz wiedzieć, że w kontekście niewypłacalności dłużnika, nie jest rozmiar (wielkość) jego długów, dlatego też niewykonywanie zobowiązań nawet o niewielkiej wartości oznacza niewypłacalność dłużnika w rozumieniu ustawy Prawo upadłościowe.

Sąd upadłościowy przed wydaniem postanowienia o ogłoszeniu upadłości dokonuje analizy, czy dłużnik jest faktycznie niewypłacalny. W świetle powyższych rozważań, utrata pracy, prowadząca do lawinowego narastania długów i mająca charakter trwały, niewątpliwie stanowi podstawę do uznania, że wszczęcie w tym przedmiocie postępowania jest w pełni zasadne.

Podkreślić trzeba, że przepisy obowiązującego prawa nie stawiają żadnych dodatkowych wymogów wobec dłużnika, niż te, które zostały wskazane powyżej. Oznacza to, że jego stan majątkowy, a więc także brak bieżących dochodów, nie ma żadnego znaczenia dla zdolności wystąpienia przez niego o ogłoszenie upadłości.

Tak więc wniosek o ogłoszenie upadłości może zostać złożony gdy dłużnik:

nie posiada żadnego majątku,
nie dysponuje jakimkolwiek źródłem dochodu, na przykład z powodu utraty pracy.

Utrata pracy a postępowanie upadłościowe

W odniesieniu do dłużnika, wobec którego zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z powodu straty pracy, jest ono prowadzone zwykłym torem. Oznacza to, że:

Sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu jego upadłości oraz wyznacza syndyka,
syndyk ustala składniki i wartość majątku i dochodów upadłego oraz sporządza listę wierzytelności,
następnie syndyk przeprowadza proces sprzedaży majątku, jaki należy do upadłego w celu zasilenia funduszy masy upadłościowej.

Kolejnym etapem postępowania upadłościowego jest ustalenie planu spłaty wierzycieli. Jednakże jeśli osobista sytuacja upadłego, wskutek utraty przez niego pracy, w oczywisty sposób wskazuje, że jest on trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w jego ramach, wówczas Sąd dokonuje umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli.

Wydanie takiego orzeczenia poprzedza dokładna analiza przeprowadzana prze Sąd w zakresie nie tylko aktualnego stanu majątkowego upadłego, ale także jego możliwości zarobkowych i widoków na przyszłość. Niewątpliwie brak jakichkolwiek dochodów osiąganych przez dłużnika wywołany obiektywną przyczyną, na przykład stanem zdrowia, stanowi przesłankę do uznania przez Sąd, że stan ten ma charakter trwały, co w pełni uzasadnia dokonanie umorzenia jego zobowiązań.

Musisz wiedzieć, że Sąd obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania upadłościowego tymczasowo pokrytymi przez Skarb Państwa, w tym wynagrodzeniem syndyka. Oznacza to, że upadły ich nie poniesie, a więc dla niego następuje skutek umorzenia. Jeżeli jest to stan przejściowy, wówczas również Sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli.

Czyni to jednak pod warunkiem, że w terminie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadły ani żaden z wierzycieli nie złoży wniosku o ustalenie planu spłaty wierzycieli, który byłby zasadny. Rozumieć przez to należy sytuację, w której Sąd mógłby uznać, że ustała niezdolność upadłego do dokonywania jakichkolwiek spłat, co stanowiłoby podstawę do uchylenia postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli i w efekcie ustalenia planu spłaty wierzycieli.

Sposób utraty pracy a plan spłaty wierzycieli

Sposób w jaki upadły utracił pracę ma znaczenie dla kształtu planu spłaty wierzycieli

W przypadku bowiem ustalenia, że upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa, plan spłaty wierzycieli nie może być ustalony na okres krótszy niż trzydzieści sześć miesięcy ani dłuższy niż osiemdziesiąt cztery miesiące.

Sąd może także wydać postanowienie o odmowie ustalenia planu spłaty wierzycieli albo umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeżeli upadły doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień w sposób celowy.

Wobec powyższego, stwierdzić trzeba, że zawiniona, a więc dokonana rozmysłem utrata pracy, mająca na celu pogorszenie swojej sytuacji finansowej, w pełni spełnia opisane powyżej przesłanki wydłużenia lub odmowy ustalenia planu spłaty wierzycieli.

Wśród zawinionych przyczyn utraty pracy wymienić należy sytuację, gdy dłużnik swoim zachowaniem sam doprowadza do rozwiązania umowy, otrzymując w efekcie rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z wyłącznej winy pracownika.

Jako zawinioną, uznaje się też sytuację, gdy sam pracownik wypowiedział umowę lub rozwiązał stosunek pracy, nie mając w perspektywie innego zatrudnienia, tym samym pogarszając swoją sytuację finansową.

Z kolei za niezawinioną utratę pracy uznaje się przypadek zwolnienia z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, wypowiedzenie grupowe, likwidację oddziału firmy, czy też niemożność dalszego świadczenia pracy z przyczyn zdrowotnych.

Oczywiście, wszystko zależy od indywidualnych uwarunkowań danej sprawy, które będą wnikliwie badane przez Sąd upadłościowy.

Radosław Klonowski

wspólnik zarządzający Kancelarii Prawnej Adwokatów i Radców Prawnych Klonowski & Marek sp.k.

upadłość konsumencka, układ konsumencki, upadłość przedsiębiorcy, sprawy restrukturyzacyjne i upadłościowe

Kancelaria prawna Klonowski

tel. +48 22 300 89 89

kom. +48 794 470 000

kom. +48 882 200 100

SMS24: +48 608 500 100

Odwiedź nas w mediach społecznościowych

Polityka prywatności | RODO